Maandelijks archief: oktober 2017

Internationaal vergeleken weegt het regeerakkoord in Nederland zwaar

Het gezag voor de papieren werkelijkheid van regeerakkoord is internationaal uniek, beargumenteert professior van den Berg in een column op parlement.com. Elders is het belangrijker wie er een coalitie met elkaar aan gaat en doet het bijbehorende contract er niet zo toe.

Onhandig is zo’n papieren regeerakkoord wel. Die wordt voor de toekomst geschreven, maar die ellendige toekomst verandert.

Anderzijds biedt het wel de vrijheid om de personele invulling van de regering minder zwaar te laten wegen. De routebeschrijving staat op papier, dus de bestuurder die gaat sturen is minder van belang. Als die maar goede papieren en ervaring heeft!

Weet u wie een goede minister zou zijn? #ministeriabel

De adviezen van de staatscommissie over de manco’s van ons parlementaire bestel schreeuwen om een antwoord. Van de politieke partijen hoeven we het niet te verwachten, burgers moeten het zelf doen. Deze week is een scharniermoment om te protesteren tegen de invulling van het nieuwe kabinet. Waarom zijn dat partijleden? Waarom geen burgerregering?

Bent u of kent u een geschikte kandidaat voor het kabinet, dan moet de voorzitter van de Tweede Kamer daarover getipt worden. Als daar daadwerkelijk een goed kabinet uit samen te stellen is ontstaat er een nieuw politiek feit. Een alternatief is dan binnen handbereik.

Hoe zou u zelf reageren als u gebeld zou worden met de vraag minister te worden? Enkele honderden of duizenden onder u zouden een rusteloze nacht hebben. Ja, wat een interessante vraag. Want u bent gekwalificeerd, u heeft een goed cv, u bent ook een beetje ijdel en u zou zich graag meer in willen zetten voor de publieke zaak. Zeker op directieniveau loopt u in uw organisatie vaak aan tegen beperkingen vanuit Den Haag; vaak onlogisch, zonder draagvlak, eenvoudig te repareren… Dat kan ook. Start een petitie, verzamel iets van 1000 ondertekeningen en overhandig het met een goede timing. Als je goed je huiswerk hebt gedaan kan je relatief makkelijk een Kamervraag met grote gevolgen veroorzaken over iets kleins en technisch. Maar het kost wel disproportioneel veel tijd. Dat doet u niet makkelijk naast uw werk als bestuurder van een grote organisatie. Daar zijn anderen voor. Uw organisatie maakt waarschijnlijk al deel uit van een nationale lobbyende samenwerking van vergelijkbare organisaties. Alleen die organisatie is niet bepaald slagvaardig. Uw gelijken die u daar ontmoet hebben een beetje sturing nodig, uw sturing. Het glazen plafond helpt daar ook al niet. Hoe dat te ontstijgen?

Wat nu als ù gebeld wordt? U kunt zo een wensenlijstje maken van kleine inkoppertjes. En nu u toch aan de keukentafel wat opschrijft komen de lange termijn-doelen ook vanzelf uit uw pen. Voor het bedtijd is heeft u al beleid voor jaren opgeschreven. Maar de duivel zit ‘m in de details. Hoe zit het precies? Wat nu als u de luxe heeft van een toren met 1000-en ambtenaren? Wat een mooie baan!

Maar er zijn ook nadelen: televisiecamera’s, journalisten en mondige burgers. Wat u ook besluit, er zijn altijd burgers en organisaties die het er niet mee eens zijn. Dat is nog wel overkomelijk, maar het lastigst is uw nieuwe werkgever. Dat is geen Raad van Bestuur maar een parlement. Vooral die Tweede Kamer is lastig en per definitie verdeeld. Maar ook dat is een probleem die u gewoon op de u vertrouwde wijze aanpakt. Opdelen in kleinere stukjes. Laat ze eerst maar eens een meerderheid vinden voor het kader waarbinnen u ruimte krijgt. Dat regeerakkoord is waarschijnlijk goed te gebruiken als uitgangspunt.

Maar waarom bellen ze u niet? U bent geen lid van een politieke partij. U heeft het ooit wel eens overwogen, maar na een kort contact met de lokale politiek nam u de beslissing. Nee, dat is een carrièrepad waar anderen maar voor kiezen, dit staat u tegen. Eerst moet je kiezen voor een bestuurderspartij die ook landelijk bestaat, zelf als de lokale partij inhoudelijk superieur is. En dan die oppervlakkige campagneslogans! Om kriegel van te worden.

Het zou goed zijn voor de waardering van de politiek als de partijen nu eens niet hun eigen mensen laten besturen. Daar krijg je geloofwaardigheid mee van links tot rechts. Ze hebben toch een regeerakkoord? En onder Rutte zijn ze toch zo bedreven geworden in deelakkoorden sluiten? Dat biedt perspectief.

Een presidentieel systeem waarbij bestuurders zelf gekozen worden en campagne voeren hebben we gelukkig niet. Een Trump of andere vandaal komt hier niet aan het stuur. Maar bestuurders uit de eigen partij worden ook geminacht door het electoraat. Daarnaast is de partij een kleine vijver om in te vissen, zoals Remkes ook signaleert, met op z’n minst de verdenking van nepotisme. De geruchten over de invulling van het komende kabinet zijn weer een vruchtbare voedingsbodem.

Een volksvertegenwoordiger kiezen, dat gaat heel goed. De kiezer is nu geëmancipeerd en verspreidt zich heel democratisch over veel partijen. Geen dominee of vakbond houdt ze binnen de vakjes. Het zou ook geen moeilijke opgave moeten zijn die volksvertegenwoordigers bestuurders te laten kiezen. Een vacature formuleren kan goed ingepast worden in de dagelijkse praktijk om overeenstemming te bereiken over een tekst.

Alleen solliciteren op een vacture, dat heeft voor iemand met uw cv een te groot afbreukrisico. Daarom moeten anderen u op zo’n bellijstje plaatsen. Als collega’s u morgen vragen of u minister zou willen worden, dan heeft u er al een nachtje over geslapen. U glimlacht en antwoordt “Dank je wel voor het compliment, maar laat ze me eerst maar eens bellen.”

Voeg daarom nu de daad bij het woord en tip gekwalificeerde collega’s in een mailtje aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Laat het misschien ook even weten publiekelijk met hashtag #ministeriabel, dat werkt aanstekelijk!

Wat rest is afwachten tot een Kamerlid de voorzitter vraagt of er genoeg suggesties zijn binnengekomen voor een burgerregering. Belhamel Baudet doet dat vast wel.